„W wieku czterdziestu paru lat, po kolejnych problemach społecznych, mając już sporą wiedzę na ten temat autyzmu, zgłosiłam się na diagnozę. Pani Angelika Łasocha i pani Katarzyna Wróbel przyjęły mnie życzliwie i ze zrozumieniem. Jak mało kiedy czułam, że nie jestem nienawidzona i osądzana. Cała procedura diagnostyczna była przeprowadzona profesjonalnie. Kiedy uzyskałam diagnozę Zespołu Aspergera poczułam wielką ulgę. Pierwszy raz w życiu mogłam zaakceptować siebie, zrozumieć siebie i nie winić siebie za to kim jestem. Bez żadnych wątpliwości, mogę powiedzieć, że ta diagnoza była jak najbardziej trafna i że zmieniła moje życie. Uważam, że ośrodki, w których życzliwi, profesjonalni psycholodzy, pedagodzy czy psychiatrzy diagnozują osoby dorosłe i w których te osoby będą mogły wreszcie uzyskać terapię i wsparcie są niezbędne dla ludzi ze spektrum autyzmu. Właśnie teraz osoby w dojrzałym już wieku mogą wreszcie odetchnąć, mogą zrozumieć co było powodem ich trudności i dlaczego ich życiowa droga była tak wyboista. Mogą prosić o pomoc, mogą czytać, mogą rozpocząć terapię. Wszystkich, którzy myślą, że mogą mieć autyzm/ zespół Aspergera zachęcam do zapisania się do Autyzm-Startup! pani Angeliki. Będzie to dla Was najcenniejszym doświadczeniem życiowym, a nigdy nie jest za późno na zrozumienie samego siebie. Na świecie autyzm nie jest już niezgłębioną tajemnicą, a dorośli na spektrum mają ogromne możliwości uzyskania pomocy i wsparcia. W Polsce jesteśmy na początku tej drogi, dlatego tak bardzo się cieszę, że pani Angelika otworzyła swój ośrodek dla dorosłych, dzięki któremu życie wielu osób może się zmienić na lepsze.”

„Mam na imię Izabela, mam 33 lata. W tym roku zdiagnozowano u mnie Zespól Aspergera. Diagnozę przeprowadzały między innymi właśnie Pani Kasia oraz Pani Angelika. Nie powiem, że z początku nie czułam zdenerwowania i trudno mi się dziwić – przecież nie na co dzień diagnozujemy u siebie autyzm… Jednak już na samym początku przekonałam się, że te dwie ciepłe, życzliwe i przyjazne mi osoby nie pojawiły się na mojej życiowej (muszę wspomnieć, że pełnej niewiadomych znaków) drodze po to, aby mnie osądzać, lecz właśnie po to, aby mi udzielić właściwej pomocy i wsparcia. Pani Angelika więcej czasu spędziła z moją mamą. Tak, na diagnozę zabrałam swoją mamę, z którą również był przeprowadzony szczegółowy wywiad. Moja mama, która również tak samo jak ja nie przepada za wszelkiego rodzaju zmianami, wspomina Panią Angelikę bardzo pozytywnie. Natomiast mną zajęła się Pani Kasia, z którą spędziłam wiele godzin w trakcie trwania samej diagnozy. Nie męczyło mnie to i uważam, że to właśnie dzięki temu, ponieważ Pani Kasia „promienieje”. Domyślam się, że lata spędzone na diagnozowaniu osób podobnych do mnie również przyczyniły się do fachowego podejścia do kogoś o specjalnych potrzebach i wyrobienia sobie odpowiedniej praktyki w tej dziedzinie. Nie mniej jednak nie każdy w tej sytuacji posiada wrodzony talent do tego, aby się taką osobą w należyty sposób „zaopiekować”. Pani Kasia posiada ten dar, a moja początkowa niepewność zamieniła się w głębokie zaufanie. Dzięki temu bez zbędnego stresu przetrwałam przez kolejne etapy diagnozy, ze szczegółami zostałam poinformowana na temat tego co w następnej kolejności powinnam zrobić, aby żyło mi się lepiej, natomiast moja rodzina i najbliżsi dowiedzieli się czym właściwie jest Zespól Aspergera, co mi może sprawiać największe trudności oraz w jaki sposób ze mną postępować.”